Święcenie symbolicznych ilości pokarmów wielkanocnych, czyli tak zwana „święconka” to katolicka tradycja kultywowana w niektórych krajach europejskich. W przeddzień śniadania wielkanocnego wierni udają się do kościołów, aby poświęcić pokarmy, którymi podzielą się następnego dnia w gronie rodzinnym. W koszykach znajdują się jaja, baranek z ciasta lub cukru, sól, chrzan, wędliny, ciasta świąteczne oraz inne potrawy w zależności od tradycji regionalnej. Ponadto koszyczki przystraja się liśćmi bukszpanu, kwiatami i białymi serwetami. Zwyczaj święconki znany jest od wczesnego średniowiecza, ale historycy uważają, że może mieć nawet korzenie pogańskie. W średniowieczu święcenie pokarmów w okresie wielkanocnym znane było w całej Europie, do dziś przetrwało tylko na obszarze Polski, południowych Niemiec, południowej Austrii oraz w niektórych regionach Słowenii.
