Jesteśmy na ulicy Świętosławskiej, której wylot na Gołębią zamyka front Kolegiaty farnej pw. św. Stanisława Biskupa. Fara w historycznym ujęciu, to kościół parafialny, zwykle przy rynku, w danym mieście. Dzisiaj to drugi pod względem wielkości kościół po katedrze lub najstarszy kościół w mieście. A kolegiata? To kościół, przy którym jest kapituła, która wybiera biskupa, a do tego nie jest katedrą. Jest ponoć tylko jedna archikolegiata w Polsce, w Tumie pod Łęczycą. Amen! <br />
To co dziś widzimy to kościół z XVII wieku. Pierwotna fara pw. św. Marii Magdaleny, która zaczęła powstawać w połowie XIII wieku, przeszła kilka modernizacji, aż w 1773 roku walnął w nią piorun, a dzieła dokończył pożar. W 1779 r. Poznań był pruski i władze te kazały rozebrać ruinę. Obok stał kościół (również kilka innych dużych budynków zakonnych) jezuitów, który w 1773 roku opustoszał po kasacie zakonu. Komisja Edukacji Narodowej była syndykiem masy pojezuickiej i przyznała kościół kolegiacie bez domu. Pewnie dlatego często możemy spotkać się z różnymi wezwaniami fary.
