Prawosławne cerkwie wznoszono z różnego rodzaju budulców. Najpopularniejszym z nich było drewno, choć powstawały też cerkwie z kamienia bądź cegły. Stawiano je najczęściej na wzniesieniu, w pewnym oddaleniu od wioski czy miasta. Cerkwie budowane były na planie krzyża, koła lub też prostokąta, zaś charakterystycznym elementem ich konstrukcji była kopuła (lub kilka kopuł) symbolizująca niebo i istoty niebiańskie. Całości dopełniał wystrój wnętrza z dużą ilością złota jako środka dekoracyjnego. Wszystko to miało sprawić, by kontakt z Bogiem był przesycony atmosferą tajemnicy i wyjątkowości.