Budowa neorenesansowej Katedry w Berlinie rozpoczęto w 1894 roku na miejscu, w którym wcześniej wznosił się mniejszy kościół barokowy. Nie był on jednak dość okazały, aby pełnić funkcję reprezentacyjnego kościoła monarchy, dlatego cesarz Fryderyk Wilhelm II nakazał budowę nowej świątyni. Ukończono ją w 1905 roku za panowania Wilhelma II. Budowla ucierpiała w wyniku bombardowań Berlina w czasie II wojny światowej, ale została odbudowana w latach 70 XX wieku, by znów stać się jednym z ważniejszych symboli miasta. Katedra tak silnie związana jest z tożsamością berlińczyków, że nie używają oni jej oficjalnej nazwy, ale nazywają po prostu Katedrą Berlińską lub Katedrą w Berlinie.