Herbata to nazwa naparu otrzymywanego z liści i pąków roślin, określanych tą samą nazwą. Słowo, którym jest opisywana, wywodzi się z Chin. Jest to jeden znak tamtejszego alfabetu, który w zależności od dialektu może być czytany na dwa sposoby – jako „te” lub „cze”. Pierwszy wyraz stał się podstawą słowotwórczą dla języków zachodnioeuropejskich. Z niego wywodzą się między innymi angielski wyraz „tea” oraz niemiecki „Tee”. Stanowi także podstawę polskiego słowa „herbata”, które jest zbitką dwóch łacińskich wyrazów – „herba” oznaczającego zioło i „thea”, którym określano drzewo herbaciane. Drugi rodzaj oryginalnej chińskiej wymowy wpłynął na języki wschodnioeuropejskie i bliskowschodnie, dając podstawę między innymi rosyjskiemu słowu „czaj”.