Finger food (z ang. „żywność jedzona palcami”) – rodzaj pożywienia jedzonego przy użyciu rąk, dla odróżnienia od potraw spożywanych przy użyciu sztućców. W niektórych kulturach większość pokarmów tradycyjnie jest spożywana rękami (Etiopia, Azja Południowa). W kulturze japońskiej spożywanie potraw rękoma jest charakterystyczne dla posiłków jedzonych poza domem. Często do finger food zalicza się żywność kupowaną i spożywaną na ulicach miast (street food).
Pojęcie finger food upowszechniły poradniki kulinarne w latach 80. XX w. W 1986 June Budgen poświęciła tego rodzaju potrawom osobny rozdział w swojej Księdze przekąsek. W początkach XXI w. na rynku wydawniczym pojawiło się kilkanaście poradników poświęconych przygotowywaniu finger food. W Europie Zachodniej pojęcie finger food odnosi się najczęściej do przekąsek (fr. hors d'oeuvres), rzadziej do dań głównych. Wielkość spożywanej potrawy powinna być taka, aby starczyła na 1–2 kęsy. W Polsce synonimem finger food staje się określenie „na jeden kęs”. Generalnie akceptowane jest spożywanie rękoma miniaturowych pierogów z nadzieniem mięsnym, kiełbasek, sera i oliwek na wykałaczkach, a także drumsticków z kurczaka i miniaturowych kanapek oraz tartinek. Do potraw jedzonych rękami można też zaliczyć pizzę, hot dogi, owoce, chleb i placki zbożowe. Desery takie jak ciastka czy lody w waflach są zwyczajowo jedzone rękami, choć nie są określane mianem finger food. W Azji Wschodniej zarówno naleśniki, jak i kebaby je się wyłącznie przy użyciu rąk.
Współczesne firmy cateringowe dostarczają szerokiego asortymentu finger food na uroczystości rodzinne (wesela, urodziny), jako tańszą odmianę przekąsek, stwarzającą gościom większą swobodę w doborze przysmaków, nieograniczoną konwencjonalnym użyciem sztućców. W czasie bardziej sformalizowanych przyjęć coraz częściej pojawiają się na stołach ciastka, krakersy i pokrojone owoce, które wypada jeść rękoma.
