Kościół w Filipowie wzniesiony w 1838r., w oparciu o projekt wzorcowy Ch. P. Aignera. Źródła podają, iż został on wyrestaurowany kosztem parafian „staraniem ks. J Myszkiewicza” w 1841 r. i powiększony w 1884 przez księdza W. Sienkiewicza. Kościół został sprofanowany przez okupujących miejscowość Niemców. Wysadzono wieżę kościelną, która znajdowała się we frontonie Kościoła. Zabezpieczeniem budynku zajęli się mieszkańcy parafii pod kierownictwem proboszcza, księdza Dworanowskiego. Założono prowizoryczne drzwi i zabezpieczono budynek. W latach 1923-1937 stanowisko proboszcza w Filipowie pełnił ks. Stanisław Dąbrowski. Dzięki niemu Kościół odbudowano. Po zniszczeniach wojennych w czasie II wojny światowej filipowski kościół został odbudowany dzięki staraniom proboszcza Antoniego Kowalczyka i Henryka Pogorzelskiego. Dzięki staraniom księdza Kazimierza Uszyńskiego w 1978 roku został powiększony przez przedłużenie bocznych naw, co powiększyło kaplice i zakrystię. Budowla posiada trzy nawy i reprezentuje styl dorycko-klasycystyczny, jej mury są pokryte blachą. Posadzka wewnątrz kościoła została wykonana z marmuru. W nastawie ołtarza głównego jest umieszczany obraz (zależnie od okresu liturgicznego wymienia się go). Ołtarz soborowy razem z podium pochodzi z katedry św. Wojciecha w Ełku i został zainstalowany w 1999 roku. Kościół zdobią obrazy zrekonstruowane przez Witalisa Jędzula- mieszkańca Filipowa. Ławki wykonał miejscowy stolarz- Dariusz Szuliński.
