Śmigłowiec (również helikopter; od gr. héliks, D. hélikos – skręcony; pterón – skrzydło) – statek powietrzny cięższy od powietrza (aerodyna), rodzaj wiropłatu, wytwarzający siłę nośną w wyniku oddziaływania powietrza na jeden lub więcej wirników nośnych, napędzanych silnikiem.
Śmigłowce weszły do użytku na dużą skalę w latach 40. i 50. XX wieku. Dzięki swojej konstrukcji zdolne są do pionowego startu i lądowania, zawisu w powietrzu, lotu z małymi prędkościami; cechują się dużą manewrowością, co pozwala im na wykonywanie zadań niemożliwych dla samolotów. Wykorzystywane są zarówno w lotnictwie cywilnym (m.in. do transportu ładunków i pasażerów, ratownictwa, pożarnictwa, zadań policyjnych, w agrolotnictwie) jak i wojskowym (m.in. do transportu, rozpoznania, bezpośredniego wsparcia lotniczego i zwalczania okrętów podwodnych).
