Instrument muzyczny – urządzenie przeznaczone lub przystosowane do wydawania dźwięków muzycznych.
Dźwięk w instrumencie muzycznym wytwarzany jest za pomocą wibratora, którego własności fizyczne wpływają na wysokość dźwięku i jego barwę – najbardziej charakterystyczną cechę pozwalającą odróżnić poszczególne instrumenty tylko za pomocą słuchu.
Historia instrumentów muzycznych sięga początków kultury człowieka. Wczesne instrumenty muzyczne używane były do rytuałów, takich jak ogłaszanie powodzenia na polowaniu za pomocą rogu lub rytmiczne uderzanie w bęben podczas ceremonii religijnej. Instrumenty muzyczne ewoluowały wraz ze zmieniającymi się zastosowaniami i technologiami – od prymitywnych, wykonanych z pojedynczych części roślin i zwierząt (tykwy, kora, muszle, kości), po złożone materiałowo i strukturalnie (skrzypce, akordeon, organy) oraz współczesne instrumenty elektroniczne.
Klasyfikacja instrumentów muzycznych jest dyscypliną samą w sobie, a na przestrzeni lat stosowano różne systemy podziału. Instrumenty można szeregować według ich skali, tworzywa, rozmiaru, roli, itp. Najpowszechniejsza metoda naukowa – klasyfikacja Hornbostela-Sachsa – dzieli instrumenty wg źródła dźwięku.
Dziedziną naukową, której przedmiotem są instrumenty muzyczne jest instrumentologia.
Osoba grająca na instrumencie muzycznym nazywana jest instrumentalistą.
