Serwantka – rodzaj wolno stojącej oszklonej z trzech stron szafki z półkami do przechowywania i prezentacji ozdobnej porcelany, szkła, sreber i elementów zastawy stołowej. Tylna ścianka jest najczęściej lustrzana. Serwantka mogła posiadać w dolnej części szufladę lub szafkę.
Serwantka, zabezpieczając przechowywane w niej przedmioty przed kurzem, umożliwia jednocześnie prezentację przedmiotów, służy więc do dekoracji pomieszczenia.
Mebel rozpowszechniony od poł. XVIII wieku ( w Polsce od końca XVIII wieku).
Pierwotnie był to mały stoliczek kredensowy, służący do odkładania potraw. Nazwa wywodzi się z fr. nazwy tego mebla servante, pochodzącej od fr. service (serwis, zastawa stołowa, od servir – usługiwać).
