Ssaki morskie

Ssaki morskie – ssaki, które większość swojego życia spędzają w słonych wodach mórz lub oceanów. Grupa ta obejmuje ponad sto gatunków ssaków wywodzących się od przodków prowadzących lądowy tryb życia. Są wtórnie przystosowane do życia w wodzie. Charakteryzują się dużymi rozmiarami ciała, opływowym kształtem, termoizolacyjnymi właściwościami skóry i – u większości gatunków – przekształceniem kończyn w płetwy. U waleni kończyny tylne zanikły a ogon przekształcił się w poziomo ustawioną płetwę ogonową. U niektórych wytworzyła się płetwa grzbietowa. Większość ssaków morskich utraciła typowe dla ssaków lądowych owłosienie, z wyjątkiem włosów czuciowych.

Niektóre z tych zwierząt całkowicie związały się ze środowiskiem wodnym, inne wychodzą na ląd lub wpływają do estuariów i wód słodkich, zwykle na czas okresu godowego i rozrodu lub w poszukiwaniu pokarmu.

Do ssaków morskich zaliczane są walenie, brzegowce, ssaki płetwonogie (foki, uchatki i morsy), dwa gatunki łasicowatych (kałan morski i wydra patagońska) oraz niedźwiedź polarny. Najliczniejszą w gatunki grupę stanowią walenie.

Większość ssaków morskich stanowiła dla człowieka cel polowań. Pozyskiwano z nich tłuszcz, spermacet, skóry i mięso. Kły morsów cenione są podobnie do ciosów słoni. W wyniku działalności człowieka populacje ssaków morskich zostały drastycznie ograniczone. Obecnie większość gatunków jest objęta ochroną.

Do morskich ssaków polskiej strefy Morza Bałtyckiego zaliczane są:

białucha arktyczna (Delphinapterus leucas)

butlonos zwyczajny (Tursiops truncatus)

delfinowiec białonosy (Lagenorhynchus albirostris)

delfin zwyczajny (Delphinus delphin)

długopłetwiec oceaniczny (Megaptera novaeangliae)

płetwal zwyczajny (Balaenoptera physalus)

nerpa obrączkowana (Pusa hispida)

foka pospolita (Phoca vitulina)

szarytka morska (Halichoerus grypus)

morświn zwyczajny (Phocoena phocoena)

płetwal czerniakowy (Balaenoptera borealis)